Me and my chickies…
Ik had Henrietta en Katharina. Nu heb ik Ippon en Hajime. De russische tsarina’s zijn beide overleden en ik begon het gezellige getok en gescharrel te missen. Mijn bruine dames waren tam en kropen op schoot, bedelden bij de koelkast, praatten zelfs tegen me. Nu, een nieuw begin, twee krieldames uit de Zoete Aarde. Zwartwit en fijntjes, vonden ze de overgang van Buurttuin naar eigen tuin wel even confronterend. Stil en opgepropt tegen de achterwand van hun kippenhok bekeken ze alles om hen heen. Gekakel bij de ontdekking van ons konijn en complete hysterie bij het zien van onze honden. De eerste dag hadden de dames ook niet door, dat ze s’avonds het trapje op moesten richting nachthok. Met veel meelwormen en andijvie kon ik ze overhalen. Als dank mochten we al 2 eitjes in ontvangst nemen. Vanochtend was het spannend, Ippon stapte als eerste het hok uit, de tuin in. Hajime volgde aarzelend, maar vastberaden. Op dit moment liggen er 2 slapende kipjes in mijn volslagen omgewoelde border. Heerlijk, stovend in de zon. Ik ben verliefd!
Corona lente door Jurrie

Kaplaarzen vereist!
Ja, je zult wel denken: ‘ Nou de kippen eten geven en straks waarschijnlijk ook wat schaapjes, dat lijkt mij heel erg leuk.’ Dat is het natuurlijk ook. Begroet te worden door de dieren. Zo op een vroege zondagochtend als de meeste mensen nog liggen te snurken. Vrijwel geen lawaai van het verkeer. Heerlijk voor een buitenmens zoals ik , maar soms is het niet altijd even prettig. Het enige lawaai wat ik hoor is de wind die waait door de kruinen van de bomen. De bomen die diep en nederig buigen. Je waait hier uit je onderbroek! Ik hoop maar dat de bomen niet te nederig worden. Er is en wordt al te veel gekapt, naar mijn inziens. En wat dacht u van de regen? Die is vannacht met bakken uit de lucht gevallen. Ook die moet je trotseren.
Tjongejonge, wat is er een hoop gevallen. Je kunt hier bijna zwemmen. Ik vind dat het nu wel even droog mag blijven en als de winter toch ons deur voorbij gaat, laat dan de warmte maar komen. Sinds oktober hebben we alleen maar herfst gehad, lijkt het.
Brrr, gauw de kippen eten geven en dan aan de koffie. Splats, splats. Wil je de dieren eten geven en vrijwilliger worden? Kaplaarzen vereist!
Fijne zondag! Groeten van buurman Jurrie!
Jurrie schrijft op zondag 💚

Wat een bijzondere ochtend toch weer!
Een reiger redden

‘En waar is Jane dan, hoor ik u denken?’ Jane? Hier is geen Jane. Zij is thuis. Nee, dit is een bijeenkomst voor mannen. Zoals vandaag 4 januari 2020. Hard werkende, zwetende, dampende mannen die elke boom vertroetelen. Menig boom wordt beter vertroeteld dan zijn eigen Jane thuis. Zo kan alleen Tarzan dat! Kijk ons gaan! Heen er weer met de kruiwagens vol takken.
Toen ik hem benaderde, kwam hij in beweging. Ach gut, hij liep mank. Zijn borstveren waren vies en plakkerig en hij kon zijn ene been bijna niet gebruiken. Hij liep heel langzaam en voorzichtig het pad af. Ik zag dat er een gezwel bij het einde van zijn been en voet zat. Het deed hem heel erg zeer, dat kon je wel zien. Ach, jongen toch! ‘Dierenambulance bellen!’ zei de ene boomgaardman. ‘Nee’, zei de ander.’ Laat de natuur z’n eigen gang gaan en bovendien er zijn genoeg reigers. Als we er niet waren geweest vandaag had hij ook dood gegaan.’ En zo staan de stoere mannen naar de reiger te kijken die in elkaar gedoken voor ons bleef staan. Ach, jongen toch! ‘Eigenlijk best zielig’, riepen we in koor. ‘Laten we de dierenambulance maar bellen.’ Dat besluiten we.
Stoere mannen! Ja, ja.
Oorverdovende stilte
Nieuwjaarsdag 9.00 uur. Ik ga naar de kippen. Eens kijken hoe zij de jaarwisseling hebben overleefd en ze moeten eten natuurlijk. Ik ga naar buiten, doe de deur dicht en luister. ‘Wat hoor ik.’ Ik, ik geloof het niet. Ik blijf stil staan in de tuin en luister nog maar eens goed. Ik ben stomverbaasd. Dit lijkt onmogelijk, maar het is toch waar. Het is oorverdovend…. stil. Wat een serene rust. Je hoort zelfs geen verkeer. Ongelooflijk hoe een stad, na een hevig knallende nacht met zoveel lawaai, zo stil kan zijn. Wat een verademing. Dit maak je alleen maar mee als je op nieuwjaarsdag vroeg uit de veren bent. ‘O ja, de veren, gauw naar de kippen.’ Die zitten nog op stok. Misschien hebben zij ook te diep in het glaasje gekeken vannacht? Ik zal ze maar verwennen met wat meelwormen. Dat hebben ze we verdient na al dat kabaal. Gelukkig duurt dat nog even voor we weer zoveel geluid produceren. Alhoewel…ik deze stilte elke dag wel zou willen hebben, dus kom op met dat vuurwerk zou ik haast zeggen. Een fijn nieuwjaar allemaal.
Creatief en lief: dat is Dorien!


Lichtbrengers
Een week lang stak ik mijn kop in het zand en keek niet naar het weerbericht. Helpt toch niks. Tot zaterdagochtend mensen begonnen te bellen. ‘Gaat de Lichtjesavond wel door?’ was hun vraag. Ja, bij twijfel altijd door laten gaan adviseerde onze voorganger Janny Scholtze ooit. Soms is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Over het wel of niet doorgaan van de vorige urban hippie markt hebben we een hele poos getwijfeld. Nu leek het weerbericht redelijk.
Bij het opbouwen van de marktkraampjes begon het toch nog even te stortregenen. We hoorden zelfs een enorme klap onweer, zomaar uit het niets. Mensen die hun spullen kwamen verkopen en waar we een tafel voor gereserveerd hadden raakten in de stress. Ze hadden een luifel nodig tegen de regen. Lichtjesavond is geen hippiemarkt. We huren geen kramen. Doen het met wat we hebben in de tuin en dat zijn een paar kramen en verder vooral tafels en tafeltjes. Uiteindelijk zorgde onze grote tovenaar Peter dat bijna iedereen blij en tevreden een plek had.
‘Het komt altijd goed’ hoorde ik Dorien zeggen. Dat is inderdaad mijn beeld. Als iedereen wat fantasie gebruikt dan kunnen we samen veel. Toch hoort het blijkbaar bij het organiseren van een festiviteit dat er ook mensen ontevreden zijn. De één kijkt dan boos, de ander verzint een creatieve oplossing.
Sommige mensen zorgen in de eerste plaats goed voor zichzelf. Anderen helpen elkaar of helpen eerst een ander en zorgen dan voor zichzelf. De donkere wolken in de lucht maken het lastig. Sommige spullen verdragen wel een drupje regen, andere dingen eigenlijk niet. Uiteindelijk waaiden de wolken weg. Gezichten die op onweer stonden klaarden ook op. De muziek (enorme hulde aan jullie!) begon te spelen. In de hele wijk waren de vrolijke kerstklanken te horen. Mensen werden er door naar de tuin gelokt. Net de rattenvanger van Hamelen die Dickensgroep van muziekvereniging Buytenrode!
En daar waren de eerste bezoekers! Ze kregen een nieuwjaarskaartje om door te geven aan iemand die dat wel kan gebruiken. Degene die het kaartje ontvangt kan in het nieuwe jaar een kop soep komen eten op woensdag. Zo hopen we weer nieuwe mensen te bereiken. Mensen die van mensen houden. Die elkaar willen ontmoeten. Belangstelling hebben voor elkaar. Behulpzaam zijn, warm en licht 🌟💫⭐️
Lieve iedereen die er weer was of betrokken was bij gisteravond, vrijwilliger/bezoeker/muzikant/kok/technicus/spontane afwassers/even iemand naar huis brenger/ vuurstoker/wegwijzer/opbouwer/zoeker/opruimer/en vul zelf maar in
Allemaal lichtbrengers in het donker!
Dank!
Haantje!
Half tien. Ik moet naar de kippen, maar het waait en het regent. Bah! Maar ja, zij kunnen niet wachten. Dieren moeten eten en dat gaat voor alles. Ik loop met m’n regenjas en capuchon op door de regen naar villa Kakelbont. Ik heb nog wat gekookte rijst bij me, dat vinden ze lekker. Eigenlijk lusten kippen alles. Ik hoor de haan kukelen. ‘Ja,ja, ik kom er aan.’ Aangekomen bij de villa zitten ze nog allemaal in het nachthok. Nou, nou, wat een schreeuwlelijkerd, flink aan het kukelen om jullie eten te komen geven en vervolgens zitten jullie binnen. Ik dacht dat de kippen vroeg uit de veren waren? Allemaal op stok en kijken me aan. Geenzins van plan om naar buiten te gaan. Dat begrijp ik wel. Ik zou ook binnen blijven met dit weer en kippen houden niet van wind. Maar de man van het stel vond het welletjes en ging z’n vrouwtjes aansporen om naar buiten te gaan. Eerst nog van stok, maar ze wilden niet. ‘ Wat denken de dames wel. Opschieten! Van stok af en naar buiten.’ Leek de haan te zeggen. Je zag het aan z’n houding. Zijn vleugels laag en met z’n voetjes trommelend op de stok, tippelend van hen naar hen. ‘Schiet op! Er af en naar buiten!’ 1 voor 1 springen ze eraf en vluchten naar buiten.
Er is een gezegde:
Als er 1 schaap over de dam is. ……
Dan heb ik een soortgelijke gezegde:
Als er 1 kip van stok is. …….
Brrr, gauw weer naar binnen. Mmmm, koffie.